اي ستاره‌ها كه بر فـراز آسمان
با نگاه خود اشاره گر نشسته ايد
اي ستار‌ها كه از وراي ابــرها
بر جهـان ما نظاره‌گر نشسته‌ايد
***
آري اين منم كه در دل سكوت شب
نامه‌هاي عاشقانـه پاره مـي‌كنـم
اي ستاره‌ها اگر بمـن مـدد كنيـد
دامن از غمش پر از ستاره مي‌كنـم
***
با دلي كه بوئـي از وفـا نبرده است
جـور بي‌كرانه و بهانه خوشتـر است
در كنـار اين مصاحبـان خودپسنـد
ناز و عشوه‌هاي زيركانه خوشتر است
***
اي ستار‌ها چه شد كه در نگاه مـن
ديگر آن نشاط و نغمه و ترانه مرد؟
اي ستاره ها چه شد كه بر لبان او
آخر آن نواي گرم عاشقانه مـرد؟
***
جـام باده سرنگـون و بسترم تهي
سـر نهاده‌ام بـروي نامه‌هـاي او
سـر نهاده‌ام كه در ميان اين سطور
جستجـو كنم نشانـي از وفـاي او
***
اي ستار‌ها مگـر شمـا هـم آگهيـد
از دو روئي و جفـاي ساكنان خـاك
كاينچنين بقلب آسمان نهان شديـد
اي ستاره‌ها، ستاره‌هاي خوب و پاك
***
من كه پشت پا زدم به هر چه هست و نيست
تا كـه كـام او ز عشـق خـود روا كنـم
لعنـت خـدا بـه مـن اگـر بجـز جفـا
زيـن سـپـس به عاشقـان باوفـا كنـم
***
اي ستاره‌ها كه همچو قطره‌هاي اشك
سـر بـه دامـن سيـاه شب نهاده‌ايد
اي ستـار‌ها كـز آن جهان جـاودان
روزنـي به سوي اين جهان گشاده‌ايد
***
رفتـه است و مهـرش از دلـم نمـي‌رود
اي ستاره‌ها، چه شد كه او مرا نخواست؟
اي ستـاره‌هـا، ستـاره‌هـا، ستـاره‌هـا...
پـس ديـار عاشـقان جـاودان كجاست؟
آمار مطالب
آمار کاربران
کاربران آنلاين
آمار بازديد
عضويت سريع
